Al een hele poos heb ik moeite om positief in het leven te staan. Ik wéét dat positief denken bijdraagt aan levensgeluk en toch lukt het me vaak niet. Momenteel lees ik veel boeken die gericht zijn op positief denken, zelfwaardering en een positief zelfbeeld. Dit heb ik ook echt nodig om er weer even aan herinnerd te worden dat positief denken een keuze is en dat ik de baas ben over mijn eigen gedachten.
Waar komt het negatief denken dan vandaan?
Sommige mensen zullen weten dat ik behoorlijk analytisch ben ingesteld. Ik wil graag weten waar bepaald gedrag vandaan komt, bij anderen maar ook bij mezelf. Ik voel me echt niet prettig en weet dat dit komt door de vele negatieve gedachten die ik heb, met name over mezelf. Ik ben heel erg bang om gekwetst, teleurgesteld te worden en ga daarom van het negatieve uit, zodat het alleen maar mee kan vallen. Deze strategie heb ik mezelf op de een of andere manier aangeleerd ter zelfbescherming. Althans, ik dacht altijd dat ik mezelf daarmee kon beschermen. Nu realiseer ik me dat dit juist alleen maar averechts werkt. Want als je van het negatieve uitgaat, werk je dit op de een of andere manier juist in de hand. Een soort van self-fullfilling prophecy. Angst is echt de reden waarom ik zoveel moeite heb om positief te blijven. Angst voor afwijzing, verlatingsangst. Ik weet donders goed hoe alles in elkaar zit, het zit allemaal in mijn hoofd, maar het ombuigen.. Jeetje.. Moeilijk. Dit zal gaan met vallen en opstaan.
Ik bewonder mensen die positief in het leven staan, die van zichzelf houden, die hun positieve kanten maar ook hun mindere punten omarmen. En daarmee baal ik weer van mezelf, dat mij dat niet lukt. Ik heb weinig vertrouwen in mezelf dat ik bepaalde dingen kan bereiken. Ik durf niet te hopen dat ik mijn doelen zal bereiken. Ik durf niet te geloven dat ik ooit de ware tegenkom. Ik durf er niet op te vertrouwen dat er mensen zijn die me oprecht leuk en mooi vinden, want mijn innerlijke criticus blijft maar het tegengestelde roepen.
Daarmee zijn we precies bij de kern beland: mijn innerlijke criticus. Ik ben op zoek naar mogelijkheden om deze uit te schakelen, maar hoe???
Ik praat regelmatig met mensen, maar ben ondertussen bang dat ze mijn “gezeur” wel een keertje zat zijn en het niet meer aan kunnen horen. Daar komt nog bij dat niet iedereen er begrip voor op kan brengen. Ik heb nog steeds overspannenheidsklachten, maar merk dat mensen denken dat je wel weer oke bent als je een paar keer lol maakt en lacht. En dan wil je ook niet blijven drammen, bang dat mensen je anders zullen laten vallen.. Weer die angst!! Gelukkig ben ik me er steeds meer van bewust en ik weet ook dat het veel tijd kost om een nieuw gedachte patroon aan te leren. Ik neem me dan ook voor om deze tijd te nemen, als investering in mezelf, zodat ik me als persoon weer verder kan ontwikkelen.
Mijn innerlijke strijd 